مقدمه: نقاشیدرمانی نیز به عنوان روشی مناسب برای درمان و کاهش اختلالات رفتاری پیشنهاد شده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی نقاشیدرمانی بر کاهش اختلالات دانشآموزان کمتوان ذهنی انجام شد. روش: مطالعهی حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیهی دانشآموزان پسر کمتوان ذهنی آموزشپذیر به تعداد 80 نفر با دامنهی سنی 8 تا 14 سال واقع در مراکز آموزش استثنایی شهرستان ایلام بود. پس از تکمیل پرسشنامهی مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت (1990) توسط مادران این کودکان، 20 نفر که واجد شرایط بودند، انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. گروه آزمایش، به مدت 8 جلسهی هفتگی (45 الی 60 دقیقهای) طبق پروتکل سیلور (2008) به نقاشی کشیدن پرداختند و گروه کنترل در فعالیتهای عادی کلاس شرکت کردند. شرکتکنندگان 10 روز پس از آخرین جلسه و سه ماه بعد نیز پرسشنامهها را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون اختلالات رفتاری در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و نتایج پیگیری نیز حاکی از ثبات دستاوردها بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از روشهای درمانی غیردارویی همچون نقاشیدرمانی، در جهت کاهش اختلالات رفتاری دانشآموزان کمتوان ذهنی توصیه میشود.
مؤمنی, خدامراد, یزدانبخش, کامران, اکبری, هدی. (1393). اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر. روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 2(1), 9-24.
MLA
خدامراد مؤمنی; کامران یزدانبخش; هدی اکبری. "اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر". روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 2, 1, 1393, 9-24.
HARVARD
مؤمنی, خدامراد, یزدانبخش, کامران, اکبری, هدی. (1393). 'اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر', روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 2(1), pp. 9-24.
VANCOUVER
مؤمنی, خدامراد, یزدانبخش, کامران, اکبری, هدی. اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر. روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 1393; 2(1): 9-24.