مقدمه: نقاشیدرمانی نیز به عنوان روشی مناسب برای درمان و کاهش اختلالات رفتاری پیشنهاد شده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی نقاشیدرمانی بر کاهش اختلالات دانشآموزان کمتوان ذهنی انجام شد. روش: مطالعهی حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیهی دانشآموزان پسر کمتوان ذهنی آموزشپذیر به تعداد 80 نفر با دامنهی سنی 8 تا 14 سال واقع در مراکز آموزش استثنایی شهرستان ایلام بود. پس از تکمیل پرسشنامهی مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت (1990) توسط مادران این کودکان، 20 نفر که واجد شرایط بودند، انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. گروه آزمایش، به مدت 8 جلسهی هفتگی (45 الی 60 دقیقهای) طبق پروتکل سیلور (2008) به نقاشی کشیدن پرداختند و گروه کنترل در فعالیتهای عادی کلاس شرکت کردند. شرکتکنندگان 10 روز پس از آخرین جلسه و سه ماه بعد نیز پرسشنامهها را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون اختلالات رفتاری در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و نتایج پیگیری نیز حاکی از ثبات دستاوردها بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از روشهای درمانی غیردارویی همچون نقاشیدرمانی، در جهت کاهش اختلالات رفتاری دانشآموزان کمتوان ذهنی توصیه میشود.
مؤمنی, خدامراد, یزدانبخش, کامران, & اکبری, هدی. (1393). اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر. روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 2(1), 9-24.
MLA
خدامراد مؤمنی; کامران یزدانبخش; هدی اکبری. "اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر". روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 2, 1, 1393, 9-24.
HARVARD
مؤمنی, خدامراد, یزدانبخش, کامران, اکبری, هدی. (1393). 'اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر', روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 2(1), pp. 9-24.
VANCOUVER
مؤمنی, خدامراد, یزدانبخش, کامران, اکبری, هدی. اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان کم توان ذهنیِ آموزش پذیر. روانشناسی بالینی کودک و نوجوان, 1393; 2(1): 9-24.